At cinsleri, sağlığı, bakımı,terimleri v.b.

[Admin]

Neler duyduysanız okuduysanız yazın.

ben başliyim: dünyada 150 küsur at cinsi yaşamaktadır!!!

bunlar tip olarak 3'e ayrılır: ağır at(katana, soğuk at cinsleri)örn:shires
binek atı(sıcak kanlılar)örn:arap,ingiliz
çeki atı örn:friesian

bu 3 cins içerisinden, cidago boyu 145cm den az olanlara midilli denir. "pony" sanılanın aksine bir at cinsi adı değil, bildiğiniz "midilli"nin ingilizcesidir.

*cidago boyu: atın omzunun en üst noktasından yere kadar alınan uluslararası at boyu ölçme biçimidir.ingilizcede "hands" olarak alınır.

[dominate]

Barb



Daha önceki dönemlerde Kuzey Africanın kıyı kesimindeki ülkelerde Barbary kıyıları olarak bilinen ve asıl manası yabancı yada daha özel anlamıyla hristiyan olmayan topraklar anlamına gelen Barb Tunus , Cezayir ve Fas tarafından bilinir. Delil oluşturacak dökümanların olmayışı, karşıt fikirlere göre Barb’ın orijinini şüpheli bilimsel bir tahminden daha olumsuz yapar. Bir düşünceye göre de; Barb’ın Buz devrinde hayatta kalmaya çalışmış ve soyutlanmış vahşi bir at grubundan olduğu ipucuna varılabilir. Eğer bu fikir doğruysa Barblar arap ırkından daha eski bir ırktır.Başka bir teoriye göre de Barblar bir Türkmen atı olan Akhal-Tekelerle bağlantılıdır.Barb’ın esas orijininin Ortaya çıkma imkanı olmamasına rağmen , dünyanın her tarafında at ırklarının gelişimi üzerinde Barb ‘ın etkisinin arap atı hariç diğer atlar daha fazla olduğu kesindir.Bugünün Barblarının ataları arap atlarıyla birlikte islamın 8nci yüzyılın sonlarına doğru Avrupaya yayılmasında rol oynamışlardır.(711 in ilkbaharında İspanyadaki 7000 kişilik ilk Müslüman ordusunu taşımışlar) .İber yarım adası üzerine kurulmuş Endülüsün de gelişiminde önemli bir rol oynaması barbların daha sonraları tüm dünya üzerindeki at ırkları üzerinde önemli etkilerinin olmasını sağlamıştır.Birçok tarihi belgeye göre Barbary atlarının en ünlüsü İngiliz kıralı II.Richard’ın sahip olduğu “Roan Barbary” dir.16ncı yüzyıl boyunca VIII.Henry Barbary atlarının bir cinsini İngiltereye ithal etmiş ve bundan bir yüzyıl sonra Barblar eksiksiz(kusursuz) bir at ırkının oluşumunda önemli rol oynamışlardır.Amerikan Mustang ve Arjantin Criollo cinsi atlar üzerinde Barbların hala etkisi olduğu ortadadır.

Barbların diğer atların atası olduğu gerçeği bilinmesine rağmen , barblar arap atlarından daha az bir üne sahiptirler,Şu şüphesizdir ki Arap atlarının eşşiz görünüşü Barblarda yoktur ama onlarda daha sade ve daha etkisiz bir görünüşe sahiptir.Yine de sınırsız dayanıklılık ve dayanma gücü , az bir besinle ilerleme yeteneği , yere emin adımlarla basması ve kısa mesafelerde etkileyici bir hıza ulaşması arap atlarıyla benzer özellik gösterir.





Yükseklik : 14.2 hh – 15.2 hh aralığında

Renk :Baskın Külrengi , kızıl doru , siyah , al

Yapı-Biçim:Dışbükey profilli dar baş , belirgin omuz başları olan yassı omuzlar , kısa ve güçlü vücut , oldukça aşağıda kuyrukla meyilli (aşağıya) arka ayaklar , oldukça narin fakat güçlü bacaklar , dar fakat sıkı ayaklar

[dominate]

APPOLOOSA



Amerikan appoloosa atlarının benekli derisi İspanyol soyluları tarafından bu atların neslini devam ettirmede bir ipucu oluşturur.Benekli atlar günümüzde Washington’un güney batısında Oregon’un kuzey batısında ve İdaho’nun kuzeyindeki bir bölgede yaşayan Nez Perce isimli Hint kabilesi tarafından özel olarak fiyatlandırılırlar.Şu an dünyada Appoloosa atları Palouse Nehrinden sonraki bir alanda bulunan Palouse adında bir şehirde üretilmektedir. Nez Perceler atların sistematik olarak üretimini yapan ilk kabilenin kendilerinin olduğunu söylerler.Amerikalılar 19ncu yüzyılın ortalarına doğru kendileri tarafından bozguna uğratılan Hintlilerin elinden perişan bir şekilde kaçan atları takip etmişlerdir.1920lere kadar bu atların torunlarından hayatta kalanların yeniden üretime geçirilmesi için herhangi bir çaba göstermemişlerdir.1938 yılında Oregon da Appaloosa At klübü faaliyete geçirilmiştir.Bu Appaloosaların orijini hakkında tarihsel kayıtların toplanması,korunması,ilerletilmesi,ırkın özelliklerinin standart hale getirilmesi ve uygun bir hayvanın yeniden meydana getirilebilmesi için önemli bir adımdır. Appaloosa ırkının yeniden üretilmesi büyük bir başarıydı ve bugün Western biniciliğinin avcılık, engel atlama ve endorans alanındaki tüm branşlarında kullanılmaktadır. Appaloosa kenti tam olarak Amerika ile birleşmiştir.Fakat birçok ülkedede yerlileri bulunmaktadır.
5 ana Appaloosa atı vücut deseni vardır;koyurenk sağrı ve belde dağılmış ve yumurta biçiminde beyazlıklarla Leopar Deseni, Beyaz vücut üzerinde genellikle sağrıda toplanmış siyah benekleri olan Kartanesi Denesi ,sağrıda koyu benekler olmayan ve tüm vücudu saran beyaz kıllarla Battaniye Deseni , tüm vücudu kaplayan koyu beneklerle Mermer Deseni , Koyu renk vücut üzerine beyaz beneklerle Buz Deseni. Diğer ayırt edici özellikleri Beyaz yanal çizgiler ,dikey siyah çizgiler ve gözlerinin etrafında beyaz yuvarlak halkalardır.Yele ve kuyrukları oldukça seyrektir.

[dominate]

FRENCH TROTTER (FRANSIZ RAHVAN ATI)



Amerika dışında büyük geleneksel rahvan yarışlarını yapan ülke olan Fransızların Norman kısrakları ve Norfol Roadster aygırının karışımıyla oluşan yarım kan atları İngiliz Safkanlarını zorlamaktadırlar.Bu ilerleme 19ncu yüzyılın ilk evrelerinde başlamıştır.İlk Fransız rahvan yarışı(arabasız , normal binerek) 1806 da Paristeki Mars Şampiyonasında olmuştur.Bu sporun popülaritesinin artmaya başlaması 1830da Cherbourg daki teşvik müsabakasıyla olmuştur ve bu at ırkı geliştirilmiştir.1861 de bu spora resmi teşvik için bir Kararname yayınlanarak ilk yönetim organı kuruldu.Anglo-Norman ırkı İyi rahvan atlarıyla geliştirilerek 5 önemli ırk olan Conquerant , Normand , Lavater , Phaeton ve Fuchsia ırkı atlar ortaya çıkarıldı.

Conquerant ve Normand genç İngiliz Rattler yarım kanından gelmektedir. Rattler saf kanının bu oğulları Fransa’da rahvan atı ırkı üzerinde büyük baskıların olması nedeniyle bazen “Fransız Haberci” olarak adlandırılır. (Haberci standart ırkın temel atalarını oluşturur.) Lavater bir Norfolk Roadster – İngiliz birleşimi sonucu oluşan başka bir örnektir. İlk aygırların çoğu Fuchsia ydı..Bu atlar 1883 de 100 tane aygır olmak üzere 400 taneden fazla rahvan atı üretiminde kullanıldılar.İlerleyen yıllarda bu ırklardan daha fazla üretim yapılmaya başlandı fakat 1937 de Fransız Rahvan Aygır üretme yönetmeliğiyle düzensiz olarak üretim durduruldu ve müsaade edilen limitlerde at üretilmesine izin verildi.

Bu, Fransız atlarını hiçbir zaman yarışlardan tamamen kopmadı.Fransada bugünkü rahvan yarışlarındaki atların yine %10 na yakını bu atlardan oluşmaktadır ve onlar ırkın gelişiminde önemli rol oynamaktadır.Çünkü rahvan yarışlarında atlar ağır yük altında kalmaktadırlar ve onlar yarışmada gerekli canlılığı ve sağlam dengeyi sağlamalıdırlar.Bu kaliteli atlar Fransız rahvan atların tamamı üzerinde temel rolü oynamaktadırlar.

[dominate]

DANİSH WARMBLOOD (DANİMARKA SICAKKANLISI)



Danimarka sıcakkanlısı dresaj,engel atlama ve üç günlük yarışmalardaki rekabete dayalı disiplini ile modern binicilik araştırmalarında kullanılmak için geliştirilen atlardan birisidir.

Bu atlar 14ncü yüzyıldaki ilk damızlık kullanımından bugüne geleneksel olarak kullanılmaktadır.Bununla birlikte at satış piyasası bu yüzyılda(özellikle son 1o yıl) çok değişti.birçok ülkede kaliteli bir aygırdan sıradan bir kısrağı dölleme acımasızca yapılmaktadır.Bu transferlerin canlanmasında dayanıklı spor atlarının ölçülerine uymayan sıradan Danimarka sıcakkanlıları kullanılmaktadır. (Frederiksborg ve kuzenleri ile Knabstrup)

Bu eksikliğin çözümü için , Yeni tip Danimarka Biniş atlarının üretimi için 1962 de bir program oluşturulmuştur. Atların temel yapılarını oluşturmak için İsveç , Trakehner , Hannover , Holstein ve Polonya cinsi aygırlar dikkatlice seçilmekte ve yerel ırktaki kısraklarla çiftleştirilmektedir.Sıkı sınıflandırma damızlıklar kitabına giren en iyi aygır ve kısrakların oluşmasını sağlamıştır.Bu ırk programı büyük bir başarıdır.Sonuç olarak Danimarka sıcakkanlısı iyi görünüşlü , sağlam karakterli bir takım oluşturdular.Bu iyi bir huy ve cesaretle birleştiğinde onları görülmeye değer bir dresaj atı yapar

[Admin]

dostum bu yazılar muhteşem olmuş!!! sen mi yazdın yoksa bir yerden mi buldun, çünkü ben de çok arıyorum ama türkçe kaynak bulamıyorum hiç...

[dominate]

Öncelikle teşekkür ederim ama sitede ben ve senden başka kimsenin gereken özeni göstermediği düşüncesindeyim.Yazıları Bi kitaptan çevirdim ve sizlerlede paylaştım.Şuana kadar çevirdiğim 3 kitap var her biri ortalama 350 sayfa. Türkiyede binicilik üzereni hiçbir kaynak olmamasıda beni üzüyo.Elimde 10 a yakın çeviri Türkçe kitap var.Tabi bunların hiçbiri sizde yoktur.Ben bu işe antrenörlük boyutuylada baktığım için biraz daha fazla bilgi sahibi olmaya çalışıyorum.Zaten antrenörlük belgemde var federasyon onaylı.İleride yapmayı düşünüyorum.

[Admin]

ciddiyetin çok hoşuma gitti, zira ben de bıktım türkiyede şekil olsun diye atçılıkla uğraşan insan görmekten, seni gördüm mutlu oldum:)

helal olsun valla çevirilerin için ne diyeyim... büyük başarı bence. devam et! bende özkan albayın son kitapları var, dökülüyorlar sorma, çok üzülüyorum...

bu arada antrenörlük lisansı almayı ben de çok istiyorum -düşük seviyede de olsa- şartları neler ne yapmak gerek sonrasında nasıl iş bulunur bu konuda biliyorsan ve paylaşırsan sevinirim. hem hatırlamış oldum, bu konuda da bir başlık açacağım. orada daha detaylı konuşulur.

[dominate]

Bende sana Teşekkür ederim.Çünkü Türkiye'de bu boşluğu doldurmak için iyi bir atılım yapmışsın.Antrenörlük hakkında da sen sayfayı açtığında konuşalım.

[dominate]

Ayrıca bu olayın daha da gelişebilmesi için daha öz verili olup,Atı ve Biniciliği daha fazla kişiye sevdirmeliyiz

[dominate]

AKHAL TEKE


TÜRÜN TARİHÇESİ : Güzel ,zarif ve çok yönlü Akhal – Teke atları ; At ırkları içerisinde Sovyet ülkeleri dışında günümüze değin çok fazla tanınmamaktaydı. Bu inanılmaz tür hızı rahat yürüyüşü akıllılığı,eğitilebilirliği,dayanıklılığı ile günümüzde anavatanı ve Rusya dışında da hak ettiği önemi kazanmıştır.Yaşayan en eski at ırkı olan akhal – teke sıra dışı fiziksel gücünü ve duyarlı kişiliğini orta asya ülkelerinin kendine özgü doğa koşullarından almıştır. Akhal – teke kanı birçok modern at ırkının gelişimini etkilemiştir. Ancak yinede yüzyıllar boyu kendine has özelliklerini ( safkanlığını ) koruyabilmiştir.

Akhal – Teke orijini Rusya nın kuruluşundan 3000 yıl öncesine dayanır. Akhal – Teke sanıldığının aksine Ilık kanlı değil Soğukkanlı kategoride yer alır. Ataları: Massaget , Parthian , Nisean , Persian , Türkmen ve son olarak da Akhal – teke dir.

Güney Türkmenistan da yapılan araştırmalar sonucu uzun boylu güzel bir kemik yapısına sahip MÖ. 2400 yıllarına ait iskelet kalıntıları bulunmuştur. Irkın ismi ise ancak 19. yılların sonlarına doğru anlaşılmıştır. İki kelimeden oluşan ismin anlamı : AKHAL adı ; bugünkü Türkmenistan da eski Pers imparatorluğunun da bir parçası olan Kopet dağlarının eteklerinde bulunan bir vaha’ dan gelmektedir. Teke ise ; Türkmen kabilelerinden sonra bölgeye egemen olan ve yüzyıllarca Türkmen atı yetiştiren göçebe boy’unun adıdır.

Yörenin coğrafyası da bu ırkın sıra dışı özelliklerine katkıda bulunmuştur. Orta Asya tarihi boyunca sürekli değişen egemenlikler, ( Ticaretler ve Savaşlar ) Akhal vadisine ulaşamamıştır. Teke kabilesi hazar denizinin batısında yer alan dağların güneyinde ve Çölün kuzeyine yerleşmişti. Bu doğal korumalı bölge burada yetiştirilen bu atların genetik özelliklerinin korunmasını sağlamıştır. Bölgenin sert iklim koşulları ( Kara kum çölü bölgenin % 90 nı teşkil etmektedir.) aşrı sıcak , kuru soğuk ve kuraklık bu ırkın dayanıklılığını geliştirmiştir. Atların iyi beslenmesi için taze otlar yılın sadece birkaç ayında bulunmaktaydı. Evcilleştirilmiş Türkmen atları koyun yağı ile karıştırılmış tahıl ile beslenerek hayatta kalmayı başardılar.

Türkmen kültürüne göre iyi bir at binicisinin ölümü ile yaşamı arasındaki farkı ayırt edebilmeliydi. Akhal – teke sahibi için büyük bir kişisel onur kaynağı ve ailesinin değişmez bir parçasıydı. Soğuk havalarda üzerine battaniye örtülür ve elle beslenirdi. Boyun aksesuarları ve takılarla süslenirdi. Akhal – tekeler de sahiplerine yakın bağlanır ve kendisine nasıl davranıldığı konusunda duyarlıdır.

Akhal – teke’nin Rusya ile bağdaştırılması 500 yıl önce bu atların Rusya ya getirilmesi ile başlamıştır. Ruslar bu ata ; uzun boylu, değerli asya atı anlamına gelen ve Türkçe kökenli olan ARGAMAK adını vermişlerdi. Rusya da en iyi damızlık atlar bu ırktan kullanılmıştır. BOINOU aygırı günümüzde yetiştirilen akhal – teke lerin atasıdır. Rus askerlerinin Akhal – teke atlarına ilgisi Türkmenlerin ata bağımlı geleneksel yaşam biçimlerinden gelmiştir. Ruslar bu ırkı geliştirmek ve irileştirmek için İngiliz safkanları ile çiftleştirmiş ancak bu girişim başarısızlıkla neticelenmiştir. Eski Sovyetler birliğinde birçok at ırkı da aynı sonucu paylaşmıştır. Savaşların baskısı , iç savaş , açlık ve eşitsizlik akhal – teke’nin sayısını ve genetik yapısını etkilemiştir. Komünist rejimin bireysel sahiplenmeye getirdiği yasaklar sonucu at yetiştiriciliği de yasaklanmış bunun sonucu Akhal – teke’nin Sovyetler birliğinde gelişimi ve önemi kaybolmuştur.





AKHAL – TEKE nin KARAKTERİSTİK ÖZELLİKLERİ :

Akhal – tekenin eşsiz bir görünümü vardır. Başka hiçbir at cinsinde onun karakteristik ayırıcı özellikleri görülmemektedir. Kafası uzun ve geniş bir alnı vardır. Manalı bakan iri badem gözleri , dar ve dik kulakları uzun ve yüksek bir boynu vardır. Vücudu uzun ve eğimli , dar bir göğsü uzun ve güçlü bacakları vardır. Kas yapısı mükemmeldir. Birçok rengi vardır, yaygın olarak yağız ve dorudur. En belirgin özelliği ışıkta parlayan ve değişen metalik altın rengidir. Üç alt türü vardır.

1). Gelishikili , Peren ve kaplan orijini atlardır. Yukarıda sayılan tüm özelliklere tamamen uyan türdür.

2). Karlavach ve El orijini atlar. Daha küçük yapılı fakat daha hızlı koşan bir türdür.

3). Arab ve Dor bayram orijini. Daha güçlü bir gövdesi vardır. Dayanıklılığı ile bilinir. Günümüzde bu ırkın 17 farklı orijini vardır, bunlardan 12 tanesi Boinov’a dayanır.

Akhal – Teke aygırının yüksekliği 157,6 cm. dir. 1993 de değişik ülkelerde bulunan akhal – teke atları üzerinde bir çalışma yapılmıştır. Bunların 88’i Türkmenistan , 51’i Rusya , 21’i Kazakistan dadır. Buna göre cidago yüksekliği 159,2 cm ye uzadığı belirlenmiştir

[Admin]

of bu akhal tekelerin de zerafeti...

ceylan gibi atlar, inanılmaz...
böyle bir video izledim, görün de ne demek istediğimi anlayın.

https://www.youtube.com/watch?v=pzUrrHdWu2w

bu atların dünyadaki pek çok ciddi konkur atının kanında bulunması da ilginçtir... genellikle en ünlü atların pedigresinde mutlaka bir akhal teke bulunuyor.

[raiyan]

at cinsleri benim okudugum kadariyla su sekilde uce ayriliyor:

1. Soguk kanli atlar (genellikle Turkiye'de katana diye bilinmektedir. Or: Shire, Clydesdale, Draught'lar)

2. Ilik kanli atlar (Bunlar sicak kanli atlar ile soguk kanli atlarin karisimi oluyor Belcika ilik kanlisi, Danimarka ilik kanlisi, Hollanda ilik kanlisi, Holsteiner, Hannover, Westfalen gibi)

3. Sicak kanli atlar (Arap, Ingiliz ati gibi)

[Tunç]

Öncelikle teşekkür ederim ama sitede ben ve senden başka kimsenin gereken özeni göstermediği düşüncesindeyim.Yazıları Bi kitaptan çevirdim ve sizlerlede paylaştım.Şuana kadar çevirdiğim 3 kitap var her biri ortalama 350 sayfa. Türkiyede binicilik üzereni hiçbir kaynak olmamasıda beni üzüyo.Elimde 10 a yakın çeviri Türkçe kitap var.Tabi bunların hiçbiri sizde yoktur.Ben bu işe antrenörlük boyutuylada baktığım için biraz daha fazla bilgi sahibi olmaya çalışıyorum.Zaten antrenörlük belgemde var federasyon onaylı.İleride yapmayı düşünüyorum.

Merhaba Doninate (kusura bakma adını bilmiyorum).

Çeviri yapmış olmana sevindim. Umarım birgün kitap halinde yayınlanır ve satın alma imkanımız olur. Acaba sende atlarla ilgili bir İngilizce-Türkçe sözlük varmı? Ben yabancı kaynaklardan okuyorum ancak Türkçe karşılıkları yok. O nedenle anlamak zor oluyor.

[vetgokce]

Dünyada tanımlayıcı özellikleri bilinen 170 adet at ırkı mevcuttur. Bu ırklar iki genel grup altında toplanır. Bunlar soğuk kanlı ve sıcak kanlı at ırklarıdır. Ülkemizde daha çok sıcak kanlı at ırkları yetiştirilmektedir. Soğuk kanlı at ırkları; genellikle çok iri ve ağır vücutlu, kasları fazla gelişmiş, sakin ve ağır hareketli olmaları ile karakterizedir. Bu ırk atlarda beden yapısı kaba ve kalın görünüştedir. Kemikleri kalındır. Baş küçük, gözler ufak, boyun kısa ve kalın, omuzlar kuvvetli, sağrı genel olarak çok iyi gelişmiş, çoğu zaman oluklu ya da çift sağrı şeklinde, bedendeki kıllar bol ve uzun, kuyruk kalın, bacakların karpal ve tarsal eklemlerden aşağı arka yüzleri uzun kıllarla kaplıdır. Cidago yükseklikleri, beden uzunlukları ve ağırlıkları ırklara göre değişiklik gösterir. Bu atlar güçlü yapıları nedeniyle iş hayvanı olarak kullanılmaktadırlar. Geçmişte Kuzey Amerika ve Kuzey Avrupa ülkelerinde çok sayıda yetiştirilen bu atlar, günümüzde sadece gen kaynağı olarak bulundurulmaktadır. Sıcak kanlı at ırkları ise; daha hafif ve ince beden yapısına sahip, süratli yürüyüşlü, canlı mizaçlı, bedeni örten kıllar kısa, bacakların arka yüzlerinde uzun kıllar bulunmayan, daha çok binek olarak kullanılan ırklardır. Sıcak ve ılıman iklime sahip bölgelerde yaygın olarak bulunurlar.



Ülkemiz bulunduğu iklim yapısı ve atın kültürümüzdeki önemli yeri nedeniyle çok sayıda sıcak kanlı at ırkını bünyesinde bulundurmaktadır. Bu at ırkları; Arap, İngiliz (safkan, throughbred), Haflinger, İrlanda (Irish Hunter), Anglo-Arap, Hanofer (Hanoverian), Holştayn (Holstein), Akhal-Teke ve Kabardin’dir. Bu ırkların yanında Anadolu’nun farklı bölgelerinde uzun yıllardan beri kullanılan değişik at tipleri de mevcuttur. Bunlar Anadolu tipi, Çukurova tipi, Uzunyayla atı, Midilliler olarak dört grupta toplanır (Arpacık.,R).



Günümüzde atın bir endüstri olduğu gerçeği yadsınamaz. Ülkemizde at yarışlarının resmi olarak düzenlenmesinde tek yetkili olan Türkiye Jokey Kulübü sadece safkan İngiliz ve safkan Arap atlarının yarışmasına izin vermektedir. Ülkemiz, dünyada en mükemmel Arap atı ırkına sahip ülkelerin başında gelmektedir.

[dominate]

bu arada adım osman.Tunç bende ingilizce -türkçe bir binicilik sözlüğü var.Ama bilgisayar ortamında dedğil.Kitap şeklinde seninlşe nasıl kontak kurabilirimki.

[Sheakes]

Bakın bu bir üniversitenin yan başlığı ancak bütün at cinsleri var çoğunun fotografıda var ingilizce ama her aradıgınız cins mevcut
,

http://www.ansi.okstate.edu/breeds/horses/

Birde suna bakarmısınız cok tatlılar araştırdım videolarınıda buldum cok komikler ufacık dahada büyümüyorlar


http://www.ansi.okstate.edu/breeds/horses/miniature/index.htm

[seyis]

pek çok at cinsini fotoraflarıyla görebileceğiniz bir türkçe site :arrow:www.atveinsan.bravehost.com özellikle friesian adlı cinse mutlaka bakın rüya gibi:!: youtube'ta da muhteşem vidyoları var.frison ya da frieser de deniyor. 'rare breeds' nadir cinsler denen türden bir at.çok az kalmış bunlardan.bir de yine nadir cins olarak görülen 'baroque breeds' barok cinsler var.bunlar andalusian(endülüs atı) diğer adıyla spanish horse(ispanyol atı),lusitano, pasofino, lipizzan ya da lipizzaner.bunlar genellikle kırat.hepsinin ortak adı iberian horses( iber atları) çünkü hepsinin kökeni ispanya ve portekiz'in üzerinde bulunduğu iber yarımadası.benim en sevdiğim cinsler bunlar hepsi mükemmel birer dresaj atı youtube'ta hepsinin pek çok vidyosu var.seyredin.

[seyis]

www.teomand.com/TURKATIRKLARI/TURKATIRKLARI.htm

[MtKrc]

Binicilik terimleri
Manej: At binilen saha.
Box: Atların kaldığı hatta tabiri caizse konakladığı yer.
Tog: At binerken giyilen koruyucu başlık.
Cheps: At binerken kullanılan tozluklara verilen isim. Binicilikte, dizden aşağısının yara olmaması ya da acımaması için kullanılır. Yerine uzun binici çizmesi de giyilebilir.
Binici pantolonu: Atın üzerinde rahat hareket etmenizi ve eyerde rahat oturabilmenizi sağlayan, genelde yüksek belli, dar pantolon.
Üzengi: Eyere bağlı duran ayak koyma yeri. İlk defa İskitler tarafından kullanılmış.
Getr: Atın bacaklarını saran koruyucu bileklik. Atın ayaklarının birbirine çarpıp yara olmaması için kullanılıyor.
Mahmuz: Çizmenin ya da botun arkasına takılan atı dürtüp hızlandırmaya yarayan demir veya çelik parça.
Terslemek: Atın pislemesi. 'At tersliyor' dedikleri zaman sizi çiftleyecek sanmayın yani.
Sağrı: Atın arkası. Kalçaları da diyebiliriz kısaca.
Cidago: Atın yelesinin bittiği yere verilen isim. Aynı zamanda atın boyu bu noktadan yere kadar olan mesafe baz alınarak hesaplanıyor.
---------------------------------------------------------------------
Önce bilelim sonra binelim..

[Tarık]

Çerkesler atı ehlileştirdiklerinden beri dört ana cins ve atçı ailelerinde kendi soyadlarıyla anılan 43 yan at cinsi yetiştirmişlerdir. Bu kadar at cinsinin içinde, en çok arananı da kabardin olmuştur. Özellikleri: At tarihi sahnesine bu kabardin kadar uzun mesafeye dayanıklı olanı çıkmamıştır. 1. Dünya savaşında Polonya'da bir gecede 300 km. yolu çerkes kabardin atlıları katlederek imkansızı başarmışlardır. Bir günlük yavru tay anasıyla 120 km. yi bir günde yürümüştür. Ne kadar yem yedirilse de kilo almaz, kuvvetlidir. Burun delikleri ve iç organları diğer atlara nazaran değişiktir. Kalça üstleri bir yumruk büyüklüğü kadar yüksektir. Boynu uzun, yelesi geniş, tipiye karşı gidebilen yegane at olup, kulaklarını istediği tarafa çevirebilme özelliği vardır. Atlısı yolunu kaybettiğinde, dizginleri serbest bırakılırsa en yakın yerleşim alanını bulur. Bel kemikleri uzun olduğundan beli de uzundur. Sırt yüksekliği 1.50 - 1.51 m kadardır. Göğüs kafesi 1 m. den fazladır. Boynu uzun olup, ayak toynakları bir yumurtaya basınca kırılmayacak kadar çukur ve büyüktür. O nedenle nalbantlar bu at için özel nal imal ederlerdi. Nal düşse de tırnakları uzun olduğundan epey bir mesafeyi atsız kat edebilir. Ayak diplerindeki kıllar çok uzadığından sık sık makasla traş edilir. Bu at başını kaldırabildiği yükseklikten binicisiyle birlikte maniadan atlayabilirdi. Türkiye'de 1950'den sonra ordunun mekanizeye dönüşmeye başlamasıyla at satın almaktan vazgeçti. Çerkeslerin ellerinde kalan atlarda İtalyan tüccarlar salam yapmak amacıyla satın aldılar. Bu nedenle bu kıymetli kabardin (uzunyayla) at cinsinin ne yazık ki Türkiye de soyu tükendi. Kaberdey - Balkar'ın 3000m. yükseklikteki yaylalarında ihtimamla koruma altına alıp, soyunu ibrahim yağan tarafından çoğaltılmaktadır.

uzunyayla :

Uzunyayla atları 1864 yılında Kafkasya’dan Anadolu’ya gelen Çerkeslerin beraberinde getirdikleri atların yetiştirilmesi ile ortaya çıkmış bir at ırkıdır. At ırkları arasında önemli bir yer tutan bu atlar ismini yetiştirildikleri Uzunyayla bölgesinden almışlardır. Özellikle bu atların yetiştirilmesi için gerekli arazi ve iklim yapısına sahip olan bölge bu ırkın oluşumunda önemli paya sahiptir. Bu atlar dağlık coğrafyaya ve soğuk iklime uyan, dayanıklı ve bakımı kolay hayvanlardır. Tırnak yapısının sağlam olması, çeki kabiliyetindeki üstün performansı ve uzun mesafe ulaşımında rakipsiz olması nedeniyle uzun yıllar hem ordu ihtiyaçlarında hem de halk elinde kullanılmışlardır. Ancak daha sonra mekanizasyonun artmasıyla önemi azalsa da Uzunyayla atı sürati, çevikliği, gücü, iyi huylu oluşu, dayanıklılığı ve diğer özellikleri yönünden çok değerli bir at ırkımız olma özelliğini günümüze kadar korumuştur.

Çerkes atı gerçek bir dağ atıdır. Yayılma alanı Karadeniz’den Hazar denizine kadar uzanan Kafkas dağlarıdır. Kuzey ve güneyi birbirine bağlayan tek geçidin (Daryal geçidinin) deniz seviyesinden yüksekliği 2.379 m olduğu göz önüne alınırsa, Kafkas dağlarının genel yüksekliği hakkında bir fikir edinilmiş olur. Buna karşılık yer yer nehirlerin açmış oldukları boğazlarda çıplak kayaların 1.500-1.800 m derinlikte dik, dar ve derin uçurumlar halinde bulunduğu görülür. Bu bakımdan Çerkes atları cesur ve yere sağlam basan hayvanlardır. Baş döndürücü e tehlikeli dağ yollarında son derece rahat ve emin yürür. Yem konusunda çok kanaatkardırlar.

Çerkes atlarında baş ince yapılı, kuru ve köşelidir. Ganaşlar derindir. Profil genellikle üstte düz, burun üstü öne büküktür. Koç başlılara da rastlanır. Göçler büyük ve parlak, kulaklar belirgin şekilde küçüktür. Boyun düz, uzun ve incedir. Yelede kıllar seyrektir. Cidago yüksekliği 137-140 cm olmakla beraber Kabardey bölgesi hayvanları daha boylu olup, cidago yüksekliği 142 cm ve daha yüksektir. Sırt düz, kısa ve göğüs derindir. Sağrı geniş, uzun, hafif meyilli veya düşüktür. Bacaklar ince, kuru ve düzgündür. Tırnaklar sert ve düzgündür. Değişik donlarda hayvanlara da rastlanır.(4)

Cumhuriyet döneminden önce bir ara yetiştiriciler at sürülerine Arap aygırları katmışlardır. Ancak, bu aygırlar yılkı (yarı vahşi) hayatına dayanamayıp öldüklerinden bu çaba Uzunyayla atları üzerinde bir etkili olmamıştır. Çifteler harasında, 1899 yılında devlet tarafından bazı Uzunyayla X Arap atı melezi aygırlar, Uzunyayla atı yetiştiricilerine verilmiş, ancak bu teşvik devam ettirilemediğinden etkili olamamıştır.

Cumhuriyetin ilanından sonra uzunyayla atlarında gözlenen kusurlar, 1930’ların sonlarında bölgeye getirilen Macar Nonius aygırları ile melezlemeler yapılarak giderilmeye çalışılmıştır. Bu aygırlarla uzunyayla aygır deposu kurulmuş, çok iyi Nonius X Uzunyayla melez atları elde edilmiş, ancak bu devam ettirilememiş ve Uzunyayla atı üzerinde etki fazla bir etki bırakamamıştır.(3)

Nonius ırkı: Bu ırkın kurcusu 1810’da Fransa’da dünyaya gelen ve sonra 1814’de Napolyon savaşları zamanında savaş ganimeti olarak Macaristan’a getirilen nonius adlı bir Anglo-Norman aygırıdır. Nonius kısrakları 1869 yılından beri cidago yüksekliklerine göre iki gruba ayrılmıştır. Cidago yüksekliği 159 cm’den aşağı olanlara “Küçük Nonius”, daha büyüklere ise “Büyük Nonius” adı verilir.

Noniuslarda don koyu dorudur. Baş vücuda göre büyük ve kabacadır. Yarım koç başlılık, bazen de koç başlılık gözlenir. Boyun orta uzunlukta, kalın ve burada kas gelişimi iyidir. Boynun göğüs bağlantısı yüksektendir. Cidago yüksek ve kaslıdır. Sırt ve bel genel olarak iyi yapılıdır. Sağrı uzun, kaslı ve düzdür. Göğüs özellikle Küçük Noniuslarda derindir ve kaburgalar yeterince yuvarlaklaşmamışlardır. Bacakların yukarı kısmı kaslı ve alt kısımları ise vücuda nazaran belirgin bir şekilde kuru ve sağlam yapılıdır. Bukağılık kısa ve kuvvetlidir. Tırnaklar düzenli, sağlam ve yeter büyüklüktedir.

Noniuslarda en çok görülen güzellik kusuru kılıç bacaklılıktır. Tırısları iyi ve tırıs aksiyonu yüksektendir. Vücudun arka kısmının ön kısmına göre daha zayıf oluşu ve ürkeklikleri bu ırkın başlıca kusurlarından sayılmaktadır. Macaristan’da Noniuslar özellikle tarım işleri ileri olan bölgelere yayılmıştır.(4)

[MtKrc]

Dünyanın en uzun ve en kısa atı buluştu.

İkili, aralarındaki 158 cm’lik boy farkı nedeniyle göz göze gelemese de ilk kez dünyanın en küçük atı ile en uzun atı birlikte görüntülendi.
Dünyanın yaşayan en uzun atı ünvanına sahip, 2 metre boyundaki Radar ile dünyanın yaşayan en küçük atı ünvanını elinde tutan, 43 cm boyundaki Thumbelina bir araya geldi.

St. Louis, Missouri’deki bir çiftlikte dünyaya gelen Thumbelina 30 kilogram ağırlığındanda. Texas doğumlu bir Belçika atı olan Radar ise 1 ton 88 kilogram ağırlığındanda. Thumbelina günde 2 kap tahıl ve bir avuç samanla karnını doyururken, Radar 75 litre su ve 8 kilogram tahıl tüketiyor.

Kaynak : NTVMSNBC

[seyis]

youtube'taki bir vidyoya yapılan yorumlardan birinde okumuştum sanırım: avrupalı ya da amerikalı bir akhal teke sahibi yazmıştı,dediğine göre engel atlamada pek iyi değilmiş bu cins.

[Admin]

ben engel atlama konusunda şunu duydum, akhal teke safkan olarak engelde iyi değil ama alman, hollanda gibi ırklarla birleştirilince çok çok iyi oluyormuş. hatta çoğu efsanevi atın soyunda mutlaka bir akhal tekelik çıkar derler.

[karakiz2]

Is there anybody here in Turkey that rides barefoot performance horses? My horses have been barefoot for two years and I am a `new believer`, I would like to discuss this with other likeminded people.